Aslan Henry'den 1943'e
Çatısı olmayan bir kilise hayal gücüne yer bırakır. Ancak başlangıçta buna pek gerek yoktur. Bu hatırlamakla ilgili. Bu Gotik salon kilisesi, Hannover'deki Reformasyonun başlangıç noktasıydı. Aegidienkirche'den ilk kez 1163 yılında, Aslan Henry'nin bir saray şöleni vesilesiyle bir belgede bahsedilmiştir. Muhtemelen 10. yüzyılın başlarında burada küçük bir şapel bulunuyordu. Daha sonra 12. yüzyılda yerini Romanesk bir bazilika almıştır. Daha sonra, Georg Friedrich Laves ve Conrad Wilhelm Hase bina vurgularını belirlediler. Ancak 9 Ekim 1943 gecesi, kilise İkinci Dünya Savaşı bombalarının yağmuru altında yok oldu. Sadece tipik üçgen yan duvarları olan dış duvarlar ve kulenin bir kısmı ayakta kalmıştır.
Çanlar günde dört kez çalıyor
Savaştan sonra Hannover yeniden inşa edilirken (Yeni Belediye Binası'ndaki şehir modellerine bakınız), bu kilisenin bir anıt haline getirilmesine karar verilmiştir. Savaş ve şiddet kurbanları için bir anıt olarak 1952'den beri etkinliklere açıktır. Çanlar 9.05, 12.05, 15.05 ve 18.05 olmak üzere günde dört kez çalmaktadır. İkiz şehir Hiroşima'nın özel bir hediyesi olarak 1985 Barış Çanı her zaman 6 Ağustos'ta çalınmaktadır. Bu, atom bombasının atılmasının anısına yapılmaktadır (ayrıca bkz. Hiroşima Anıt Korusu).
Anma kültürü yaşıyor
Ancak 9 Ekim, İngiliz bombardıman uçaklarının Hannover üzerinde yağdırdığı ve 1245 kişinin doğrudan hayatını kaybettiği saldırının anısına düzenlenmektedir. Ursel Fuchs, Südstadt'ta bir çocuk olarak bu olayı nasıl yaşadığını "Trümmer, Trauer, Traumata" (Schriften zur Erinnerungskultur in Hannover serisi, cilt 7) adlı kitabında anlatmıştır.
Hanoverli heykeltıraş Profesör Kurt Lehmann tarafından yapılan iç mekandaki "Alçakgönüllülük" heykeline daha yakından bakarsanız ve gökyüzüne bakarsanız, hayal gücü ve düşünme için yer bulacaksınız. Burası, yukarıya bakan geniş penceresiyle saygıdeğer ve öğüt verici bir yerdir.
