Aegidienkirche

Aslan Henry'den 1943'e

Çatısı olmayan bir kilise hayal gücüne yer bırakır. Ancak başlangıçta çok fazla şeye ihtiyaç yoktur. Bu hatırlamakla ilgili. Hannover'deki Reformasyon bu Gotik salon kilisesinden başlamıştır. Aegidienkirche'den ilk kez 1163 gibi erken bir tarihte, Aslan Henry'nin bir saray şöleninde belgelerde bahsedilmiştir. Muhtemelen 10. yüzyılda burada zaten küçük bir şapel vardı. Daha sonra 12. yüzyılda yerini Romanesk bir bazilika almıştır. Georg Friedrich Laves ve Conrad Wilhelm Hase daha sonra binanın tonunu belirlediler. Ancak 9 Ekim 1943 gecesi kilise İkinci Dünya Savaşı sırasında bomba yağmuru altında yok oldu. Sadece tipik üçgen yan duvarları olan dış duvarlar ve kulenin bir kısmı ayakta kalmıştır.

Çanlar günde dört kez çalıyor

Savaştan sonra Hannover yeniden inşa edilirken (bkz. Yeni Belediye Binası'ndaki şehir modelleri), bu kilisenin bir anıta dönüştürülmesine karar verildi. Savaş ve şiddet kurbanları için bir anıt olarak 1952'den beri etkinliklere açıktır. Çanlar 9.05, 12.05, 15.05 ve 18.05 olmak üzere günde dört kez çalmaktadır. İkiz şehir Hiroşima'nın özel bir hediyesi olarak 1985'ten kalma barış çanı her zaman 6 Ağustos'ta çalınmaktadır. Bu, atom bombasının atılmasının anısına yapılmaktadır (ayrıca bkz. Hiroşima anıt korusu).

Anma kültürü yaşıyor

Ancak 9 Ekim, İngiliz bombardıman uçaklarının Hannover üzerinde yağdırdığı bombaları hatırlatmaktadır. 1245 kişi doğrudan hayatını kaybetmiştir. Ursel Fuchs, "Trümmer, Trauer, Traumata" ("Enkaz, Keder, Travmalar") adlı kitabında, şehrin güney kesiminde çocukken bu olayı nasıl yaşadığını anlatıyor (Schriften zur Erinnerungskultur in Hannover serisi, cilt 7).

Hanoverli heykeltıraş Prof Kurt Lehmann tarafından yaratılan iç mekandaki "Alçakgönüllülük" heykeline daha yakından bakar ve gökyüzüne bakarsanız, hayal gücü ve düşünme için yer bulacaksınız. Burası, yukarıya bakan büyük bir penceresi olan saygıdeğer ve uyarıcı bir yerdir.