De Aegidienkirche

Van Hendrik de Leeuw tot 1943

Een kerk zonder dak laat ruimte voor verbeelding. Maar in het begin is er niet zoveel nodig. Het gaat om herinneren. De Reformatie in Hannover begon vanuit deze gotische hallenkerk. De Aegidienkirche werd al in 1163 voor het eerst in documenten genoemd, bij een hoffeest van Hendrik de Leeuw. Waarschijnlijk stond hier al in de 10e eeuw een kleine kapel. Deze werd in de 12e eeuw vervangen door een romaanse basiliek. Georg Friedrich Laves en Conrad Wilhelm Hase zetten later de toon voor het gebouw. Maar toen kwam de nacht van 9 oktober 1943, toen de kerk werd verwoest in de hagel van bommen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Alleen de buitenmuren met hun typische driehoekige zijgevels en een deel van de toren bleven overeind.

De klokken luiden vier keer per dag

Terwijl Hannover na de oorlog werd herbouwd (zie stadsmaquettes in het nieuwe stadhuis), werd besloten om van deze kerk een gedenkteken te maken. Als gedenkteken voor de slachtoffers van oorlog en geweld is de kerk sinds 1952 open voor evenementen. De klokken luiden vier keer per dag - om 9.05, 12.05, 15.05 en 18.05 uur. Als speciaal geschenk van de zusterstad Hiroshima wordt de vredesklok uit 1985 altijd geluid op 6 augustus. Hiermee wordt het vallen van de atoombom herdacht (zie ook Hiroshima herdenkingsbos).

De herinneringscultuur leeft

9 oktober dient echter als herinnering aan de bommenregen van Britse bommenwerpers boven Hannover. 1245 mensen verloren direct het leven. In haar boek "Trümmer, Trauer, Traumata" ("Puin, verdriet, trauma's") schrijft Ursel Fuchs hoe ze dit als kind in het zuidelijke deel van de stad heeft ervaren (serie Schriften zur Erinnerungskultur in Hannover, deel 7).

Als je dan de sculptuur "Nederigheid" in het interieur bekijkt, gemaakt door de Hannoveraanse beeldhouwer Prof. Kurt Lehmann, en naar de hemel kijkt, vind je ruimte voor verbeelding en reflectie. Het is een eerbiedwaardige, waarschuwende plek met een groot raam dat naar boven kijkt.